Nadat ik me al enige tijd meer verdiept heb in de politiek, zowel landelijk als gemeentelijk, werd lidmaatschap van een partij en daarmee een actievere rol een logische volgende stap. Sinds de laatste landelijke verkiezingen ben ik dan ook lid van de Partij voor de Dieren en haar jongerenpartij, PINK. De keuze voor deze partij zal denk ik niemand verbazen. Hiermee ondersteun ik namelijk een partij die verandering van het systeem nastreeft. O zo nodig om te zorgen dat er ook voor Willemijn en anderen van haar generatie nog een leefbare planeet is. En waar je zelf best veel kan doen, kan de politiek andere middelen inzetten om op grote schaal klimaatverandering, dierenleed en sociale ongelijkheid aan te pakken.
Er worden regelmatig activiteiten georganiseerd door PINK, maar ja, met de zwangerschap en de verhuizing en dáárna met een kleine baby en weer starten met werken… Laten we zeggen dat het niet echt gelegen kwam. Eindelijk was dan afgelopen zaterdag het moment dat ik bij een activiteit aan kon sluiten, en gelijk een belangrijke activiteit. Tijdens het Voorjaarscongres vindt namelijk ook de Algemene Vergadering plaats, waarbij stilgestaan wordt bij het jaarverslag en de jaarrekening en waar middels amendementen wijzigingen in het politiek programma van PINK voorgesteld worden. De lezingen of presentaties van Roos Vonk en Lammert van Raan en de kennismaking met andere PINKers waren mooi meegenomen 🙂
Wat voor soort dingen hebben we besproken met die amendementen? Inhoudelijke zaken als etnisch profileren, de rol van de NAVO, het basispakket en de definitie van verkrachting in het wetboek van strafrecht en daarnaast verschillende voorstellen om het politiek programma beter leesbaar te maken. Ik vond het inhoudelijk erg boeiend en heb af en toe ook echt wel vragen gesteld. Daarbij was dit ook de eerste keer dat ik gezien heb hoe amendementen werken en hoe gestructureerd een vergadering kan verlopen op deze manier. Dat heb ik wel eens anders meegemaakt!
De lezingen van Lammert van Raan en Roos Vonk waren ook ontzettend interessant. Lammert ging vooral in op hoe de Partij voor de Dieren meer een beweging dan een politieke partij is, en hoe het politieke spel als ‘middel’ werkt. Leuk, maar ik denk dat het inderdaad wel bij je moet passen. En zoals hij aangaf kom je in de politiek, net als in iedere andere functie, eigenschappen van jezelf tegen die je misschien liever anders zou zien, maar die je wel aangrijpt in het politieke spel. Een mooi kijkje in de keuken dat zowel op landelijk niveau als lokaal niveau – waar ik voor mezelf wel interesse in heb – relevant is.
Roos Vonk behandelde een aantal belangrijke concepten. Zo reflecteerde ze op haar eigen werk en reacties daarop, met een conclusie dat iedere wetenschapper eigenlijk een activist zou moeten zijn. Waarbij een activist niet negatief is bedoeld, maar simpelweg iemand beschrijft die misstanden niet alleen ziet, maar zich er tegen uitspreekt en zaken probeert te veranderen. Een term waar ik eigenlijk niet eerder over nagedacht heb, maar waarbij ik wel besef dat iets zien en alleen in je eigen leven dingen aanpakken relatief weinig zoden aan de dijk zet. Ik ben dan ook liever een activist die ook andere mensen weet te inspireren tot verandering.
Naast de term ‘activist’ hebben we ook gekeken naar de spreiding in mensen met betrekking tot dierenleed. Oké, iets concreter betekent dit dat we een lijn getekend hebben met de verstokte vleeseters die bij iedere maaltijd vlees eten helemaal links – eigenlijk niet helemaal aan de linkerkant, want er zijn ook mensen die dierenleed actief promoten – en radicale vegans die gebruik van dieren door/voor mensen in algehele zin afkeuren rechts. Het is een soort continuüm van vleeseter naar alleen biologisch/’diervriendelijk’ vlees naar flexitariër, naar vegetariër, naar flexanist, naar vegan en daarbinnen ook nog met allerlei schakeringen.
Iedereen kan zichzelf wel ergens op deze lijn plaatsen en heeft een gebied van acceptatie daaromheen van gedrag dat hij/zij wel acceptabel vindt. Er is dan automatisch ook een gebied van afkeuring. Als je dingen wil veranderen om iedereen verder naar rechts te laten bewegen, richting minder dierenleed, kun je beter niet je energie verspillen aan mensen in dat gebied van afkeuring. Die komen vanzelf mee als de maatschappij als geheel ver genoeg is, omdat ze dan niet meer achter kunnen blijven. Het heeft veel meer zin om zelf te veranderen en mensen in je gebied van acceptatie mee te laten bewegen.
Ik heb veel geleerd en veel mensen leren kennen. Voor mij een zeer geslaagd event en eerste kennismaking met PINK als organisatie. Ik hoop dat ik binnen Zuid-Holland dan ook met en namens PINK en de Partij voor de Dieren voldoende actie kan ondernemen om anderen te inspireren te veranderen, om me daadwerkelijk activist te kunnen noemen.