Wat was ik blij toen ik dit boek, waarvan ik niet wist dat het bestond, in de boekhandel zag liggen. De acties van Greta en het rimpeleffect dat zij als individu teweeg heeft gebracht, inspireren me en fascineren me mateloos. Of het nu gaat om een korte beschrijving van de klimaatstaking in het boek van Jelmer Mommers of een door haarzelf verteld verhaal tijdens een TedX presentatie, ik merk dat ik steeds een brok in mijn keel krijg als ik denk aan de moed, het lef dat deze kwetsbare tiener tentoonspreidt in een poging de nog veel kwetsbaardere balans van een leefbare aarde te herstellen.

“Ons huis staat in brand – Een gezin en de toekomst van onze planeet” is allereerst een relaas over de impact van autisme op een gezin. Niet 1 geval van autisme overigens: zowel moeder Malena als dochters Greta en Beata vallen binnen de autismespectrumstoornissen. Het is overleven, uitproberen, pionieren in een samenleving die niet is ingericht op het omgaan met kinderen of volwassenen die afwijken van het extraverte, mannelijke ideaalbeeld. En pionieren in een domein dat pas recent onderkent en onderzoekt hoe stoornissen anders tot uiting komen bij meisjes en vrouwen dan bij de jongens en mannen waar de aandoeningen uitgebreid onderzocht zijn.

Hoe kwetsbaar Greta is, hoe vastberaden ze is en hoe de klimaatcrisis samenhangt met zowel haar dieptepunt als haar hoogtepunt, lees je in dit boek. Het staat bol met feiten, harde uitspraken over het doorgaan met business as usual en inzichten in het leven van een gezin met ingewikkelde problemen. Ik denk dat het boek fascinerend is vanuit zowel het jeugdzorgperspectief als vanuit klimaatperspectief. Blijkbaar is het gewoon nodig dat we met onze neus op de feiten worden gedrukt dat wat we nu doen, niet of niet voldoende werkt.