duurzaam

De binnenkant van de Fairphone

De Fairphone is ’s werelds eerste en vooralsnog de enige modulaire mobiele telefoon. Leuk voor de techs onder ons, want dat betekent dat je alle onderdelen los kan maken en kan bekijken. Ook leuk in het kader van duurzaamheid, omdat je op die manier de telefoon heel goed kan repareren.

Ik ben niet bepaald technisch aangelegd, maar weet sinds kort wel hoe de binnenkant van mijn Fairphone er uit ziet. De aanleiding is wat minder: ik moest foto’s van de binnenkant maken zodat de organisatie kan beoordelen of het nog de moeite waard is mijn telefoon te repareren. Vlak na de geboorte van Willemijn is hij namelijk in het babybadje gevallen. De bak rijst waar we hem ingegooid hebben ten spijt vertoonde hij daarna al wat kuren in bijvoorbeeld het scrollen, en werkt hij sinds een paar maanden helemaal niet meer.

Het heeft dus even geduurd voordat ik de moed had contact op te nemen met Fairphone over de reparatie. Ik ben heel bang dat hij onherstelbaar verloren is, maar dat hoor ik hopelijk binnenkort. Tsjah, het heeft me in ieder geval de mogelijkheid gegeven om de binnenkant van de telefoon een keer te zien!

Update: er was op de foto’s geen waterschade te zien. Via een achterdeurtje in de software heb ik de telefoon kunnen resetten. Hij lijkt – ik ben even voorzichtig – weer te werken zoals het hoort. De service en de uitleg van Fairphone waren erg prettig!

Review: De kleine wereldverbeteraar – Guusje Slagter

Bij Tessa van Awkward Duckling las ik al over dit mooi geïllustreerde boek dat oproept tot het zetten van kleine stappen om de wereld te verbeteren. Een stuk afval rapen, een dag minder vlees eten, kiezen voor een duurzaam kledingstuk in plaats van meerdere stukken fast fashion, dat soort stappen. Het leek me een mooie aanvulling voor mijn duurzame mini-bieb, en nu ik hem gelezen heb, weet ik dat dat inderdaad het geval is! Had ik al gezegd dat de illustraties echt geweldig zijn? Maar laat ik eerst even uitleggen wat het voor boek is.

Guusje Slagter heeft dit boek geschreven als positief tegenwicht voor de gedachte dat je als individu geen verschil kan maken. Want natuurlijk is dat wel het geval! Door zelf een kleine stap te zetten, inspireer je misschien anderen om ook een kleine stap te zetten. Die weer anderen inspireren en zo verder. Precies dus wat ik zelf ook hoop te bereiken door met deze blog onze eigen veranderingen te laten zien 🙂 Daarbij zorgt het nemen van een eerste stap vaak ook dat je daarna een volgende stap kan zetten.

De kleine wereldverbeteraar is een sprookjesachtig boek dat bestaat uit beschrijvingen uit het leven van de hoofdpersoon, korte verhalen en sprookjes die haar in mysterieuze brieven toegestuurd worden en reflecties op wat deze verhalen met haar doen. In combinatie met de mooie illustraties komt het op een ander niveau binnen dan de andere boeken die ik tot nu toe heb gelezen. Met de symbolen in de verhalen wordt alles namelijk precies genoeg versimpeld om de keuzes heel helder te zien.

Ik heb het boek in een dag uitgelezen en vind het vooral sterk dat je na afloop van het hele boek eigenlijk uitgenodigd wordt het nog een keer te lezen. De tweede keer kun je dan zèlf reflecteren op de verhalen in plaats van de reflecties van de hoofdpersoon te lezen. Slim! Samen met de goede tips op het gebied van afval, voeding en kleding aan het einde van het boek zet dit denk ik wel een verandering in gang.

Mocht je het boek graag ook zelf een keer willen lezen, let me know! Hij staat in mijn duurzame mini-bieb, dus je kan hem van me lenen 🙂

Vijf-minuten-idee: niet-papieren keukenpapier

De verandering naar een afvalvrij of afvalarm leven lijkt soms onmogelijk om te maken. Zeker als je kijkt naar experts als Bea Johnson of Emily Jane Low. Maar ook zij zijn een keer begonnen met kleine stapjes. Daarom hier een vijf-minuten-idee waardoor je dichter bij afvalvrij komt!

In de keuken ga ik ontzettend hard door het keukenpapier heen. Als er iets vies is, grijp ik naar een stukje keukenpapier om het schoon te maken. Ook als ik mijn neus moet snuiten, gebruik ik een stuk keukenpapier. Om dat een beetje terug te dringen, heb ik zelf kleine doekjes gemaakt, die ik nu makkelijk kan pakken 🙂 Ja, ik gebruik af en toe nog steeds keukenpapier, maar absoluut minder! Binnen vijf minuten kun jij dit ook.

Neem een oud t-shirt of een oude kussensloop die je niet meer gaat (laten) repareren. Pak een schaar… en knip het in mooie blokjes. Alhoewel, ‘mooi’ is niet eens nodig, want je gebruikt het net als keukenpapier en daar hoeft het niet per sé vierkant voor te zijn. Zorg gewoon dat de stukken stof groot genoeg zijn om zo te kunnen gebruiken. Pak vervolgens een oud blik, een oude schoenendoos of een mooie glazen pot om de doekjes en in te doen en voillà: je eigen niet-papieren keukenpapier. Mocht je een wat mooiere dispenser willen voor je doekjes, dan kun je op Pinterest veel inspiratie vinden 😉

Interview Jeroen Schrama – Verpakkingsvrije winkel Leiden

In maart 2016 hebben Jeroen Schrama en Anne Gotink meer dan 100% van het benodigde bedrag voor de verpakkingsvrije winkel Leiden opgehaald door een crowdfundingactie. Ze zijn hard bezig met het vinden van de fysieke locatie, hebben al kasten aangeschaft voor in de winkel, stonden op de markt met bevrijdingsdag en doen nog 101 andere dingen om te zorgen dat ook Leiden binnenkort een verpakkingsvrije winkel krijgt.

Een winkel waar je zelf je herbruikbare verpakkingen meeneemt en waar vooral lokale producten worden verkocht… super! Maar waarom hebben de initiatiefnemers dit eigenlijk gestart, wat hopen ze te bereiken en wat zijn hun grote voorbeelden in de wereld van afvalvermindering? Ik stelde vier vragen aan Jeroen Schrama om daar achter te komen.

Hoe zijn jullie op het idee van de winkel gekomen?
Twee jaar geleden hoorde ik van de crowdfundingactie voor Bag & Buy. Daar was ik heel enthousiast over en omdat ik toen nog in de lokale politiek zat, vroeg ik de wethouder of hij een verpakkingsvrije winkel niet een meerwaarde vond voor Leiden. Hij vond het concept sympathiek, maar vond het geen taak voor de gemeente om daar werk van te maken. Dus toen besloot ik een jaartje later om de handschoen zelf op te pakken. Het liefst in een leeg kantoorpand om ook dat probleem aan te pakken, met mogelijke ruimte voor urban farming en lage huren als bonus.

Waarom is het belangrijk om afval te verminderen?
In de natuur bestaat afval niet, dus we hebben – gezien onze afvalberg – de plank al een paar keer behoorlijk mis geslagen. Ook legt afval een grote druk op de draagkracht van onze planeet. Zowel qua uitputting (want afval bestaat uit 1 of meer grondstoffen) als qua vervuiling (zie de plastic soup). Afvalvermindering is dus goed voor de draagkracht van de planeet; minder dieren komen erdoor in de problemen en ons straatbeeld wordt een stuk netter.

Wat doe je zelf rondom afvalvermindering?
Ik ben een anti-materialist en consuminderaar, waardoor ik heel weinig goederen koop. En als ik boodschappen doe, neem ik altijd een tas mee. Ook bv richting snackbar. In de supermarkt gebruik ik lege broodzakken voor het fruit. (drie)dubbel verpakt voedsel laat ik zoveel mogelijk liggen, zeker als er goede alternatieven zijn. En ik ben lid van de bieb, speel-o-theek en lid van peerby.com.

Wat zijn voor jou inspirerende voorbeelden van mensen of initiatieven die het afvalprobleem aanpakken?
Merijn Tinga (plastic soup surfer), de Surfriders foundation voor hun beach clean up acties, peerby.com en het boek ‘De blauwe economie’. Maar er zijn – gelukkig – al veel meer mensen en organisaties die werken aan een afvalvrije wereld. Dus door de juiste vooruitgang kunnen we weer terug naar de natuur, waar afval niet bestaat.

Lekker naar de markt

Woensdag en zaterdag is er markt in het centrum van Leiden. Naast het feit dat het ontzettend leuk is om over de markt te wandelen, is het ook een van de beste plekken om met eigen tasjes, zakjes en potjes boodschappen te doen. Wat ik hier allemaal haal? Fruit en groente, natuurlijk. Vlees, nootjes, kaas en eieren, gedroogde vruchten… En ik ontdek steeds nieuwe dingen! Een kraampje waar muesli los wordt verkocht, wat ik eerder nog niet had gevonden.

De mensen leren je ook een beetje kennen. Dat scheelt veel, zeker als je afwijkt van de norm door je eigen tasjes, zakjes en potjes mee te nemen. Want ondanks de ban op plastic tasjes is het nog niet gebruikelijk om alles zelf mee te nemen. Maar goed, de meesten weten het inmiddels, wat ook leuke gesprekken oplevert. Met de man van de nootjes, bijvoorbeeld, die inmiddels een kleine korting geeft aan mensen die eigen potjes meenemen. Met de mensen van de kaasboer, over de bijenwasdoek die ik gebruik. En met de dame van de biologische slager, waarvan ik hoorde dat ik niet de enige ben met eigen bakjes. Het gaat dus zeker langzaam de goede kant op.

Wat het leukste is aan de markt, voor mij, is de herkenning. O ja, hier ga ik heen voor de sinaasappels, en daar hebben ze die lekkere cashewnoten. Zelfs als je een keer niks hoeft te hebben, zeg je de mensen van de kraam nog steeds even gedag. Je hoort bij een gemeenschap. En dat is super! Zolang het me lukt om de tijd vrij te maken geef ik dus altijd de voorkeur aan de markt boven de supermarkt.

Wat beweeg jij?

duurzaam