Al een tijdje had ik wat spannends op mijn to do list staan: mijn haar doneren. En dit weekend heb ik het dan eindelijk gedaan!
Er zijn stiekem veel mensen, zowel volwassenen als kinderen, die ongewenst haarverlies hebben door bijvoorbeeld alopecia of chemotherapie. Dit laatste heb ik van vrij dichtbij meegemaakt, en hoewel mijn moeder geen behoefte had aan een pruik, zijn er veel mensen die zich toch prettiger voelen met een bos haar. Geïnspireerd door de blijdschap van een clubgenoot om de pruik die op haar oude coupe leek – gemaakt van het haar van een van mijn teamgenootjes, trouwens, supergaaf! – en de mensen van wie ik op Facebook zag dat ze hun lokken doneerden, besloot ik dit ook te gaan doen.
Ondanks dat ik bijna nooit naar de kapper gaan, groeit mijn haar als kool. Het was dus al snel lang genoeg. Ik vond het best spannend, zoals ik eerder al aangaf, maar deze zaterdag heb ik de knoop doorgehakt en het gewoon gedaan. Of de vlecht doorgeknipt, iets toepasselijker 😉 Ik hoop dat de Stichting Haarwensen, naar wie de kapper mijn vlechten gaat sturen, een kind blij kan maken met een mooie pruik!