De jaarwisseling is altijd een traditioneel moment om de mooie momenten te herbeleven, terug te kijken op wat je hebt bereikt en plannen te maken voor het nieuwe jaar. Dat eerste hebben we dit keer gedaan door alle door ons opgeschreven gelukkige gebeurtenissen en gevoelens uit de happiness-jar te halen en ze stuk voor stuk door te lezen. Deze nieuwe traditie is ons erg bevallen, dus het eerste briefje voor 2017 zit er ook alweer in 🙂 Bij het terugkijken op prestaties en de goede voornemens had ik een beetje een dubbel gevoel. In december liep de plastic-bak veel sneller vol dan normaal, en dan vooral met bijvoorbeeld zakken van kruidnoten of andere producten die niet bepaald goed voor me zijn. Ook zaten er meer verpakkingen van vlees in dan de twee maanden ervoor. Ik voelde me driedubbel fout, want ik wilde in 2016 (1) minder afval produceren, (2) gezonder eten en (3) vaker vegetarisch en veganistisch eten. De volle plastic-bak voelde voor mij als bewijs dat ik daarin faalde.

Twee jaar geleden heb ik een cursus mindfulness gevolgd. Het was heel fijn om regelmatig te mediteren en wekelijks met anderen te praten over het (on)vermogen om in het hier en nu te leven. Er kwamen meditatie- en visualisatieoefeningen voorbij, maar ook gesprekken over dingen die je tegenhouden en verschillende helpende principes bij het omgaan met negatieve gedachten. Ik betrap me er op dat ik vaak negatieve gedachten heb over dingen die ik heb gedaan, zoals in het voorbeeld van de volle plastic-bak, en mindfulness helpt me daarmee om te gaan.

Het meest heb ik gehad aan het principe ‘eindeloos opnieuw beginnen’. Het principe dat je eindeloos opnieuw weer kunt beginnen helpt me om stil te staan bij het feit dat het leven geen eindbaas heeft om te verslaan, geen levels waar je een x aantal punten moet halen om verder te kunnen. Je leeft gewoon, dag na dag, en probeert het naar eer en geweten zo goed mogelijk te doen. Voor jezelf en naar anderen toe. Soms lukt het niet. De cursus heeft me geleerd dat ik mezelf hier niet over hoef te veroordelen, plus dat ik gewoon weer opnieuw kan beginnen om verder te werken aan een gezond en zero waste leven. Vallen en opstaan dus. Als ik dit principe nu eens toepas op het verhaal van de plastic-bak…

Laat ik beginnen met relativeren: ten opzichte van begin 2016 eet ik nu zeker de helft minder vlees, ben ik zo’n 5 kilo kwijt door geen zoetigheid meer te kopen, heb ik een routine opgebouwd met naar de markt gaan waardoor ik veel minder afval genereer, hebben we Bokashi-bins aangeschaft plus enkele andere producten voor een zero-waste lifestyle en zit ik bij een groenere bank en energieleverancier. Oké, ik heb dus wel degelijk flinke stappen gezet! Stap twee: de terugval is een feit, zichtbaar in mijn hoeveelheid plastic. Gelukkig kan ik eindeloos opnieuw beginnen, dus ben ik vandaag met goede moed weer naar de markt gegaan om de producten voor de (vegetarische) maaltijden van de komende dagen te halen.

De wijze les? Een terugval is niet meer dan een terugval en betekent niet gelijk game over. Je kunt eindeloos weer opnieuw beginnen. Daarom wens ik iedereen een prachtig 2017 met oneindig veel mogelijkheden!

—

To a year with infinite possibilities

The end of one year and the beginning of the next is traditionally a time to look back on happy memories, reflect on achievements and make new resolutions. We did the first by taking all our recorded happy moments from our happiness-jar and reliving them by reading every single note. A new tradition has been born, as we enjoyed it very much and have already written the first note for 2017 🙂 Regarding reflections and resolutions I had slightly mixed feelings. Our plastic bin filled up way faster than usual past month, primarily with packaging from holiday treats we ate way too much of and other stuff that’s not very healthy. We also threw out more meat containers compared to the previous two months. It felt like a threefold fail, because my 2016 goals included (1) producing less waste, (2) a healthier diet and (3) eating vegetarian and vegan more often. The bulging plastic bin was proof of my failure.

Two years ago I took a mindfulness course. It felt good to meditate regularly and talk with others about our inability or ability to live in the moment on a weekly basis. We did meditation and visualisation exercises, but also had conversations about things that hold you back and several principles that can help you deal with negative thoughts. I often catch myself thinking negatively about my past actions, as is the case with the bulging plastic bin, and mindfulness helps me to overcome them.

Most helpful for me is a principle stating you can start over an infinite number of times. This idea helps me to realize life doesn’t have an opponent to beat or levels where you need to score at least x points to continue. You just live, day after day, in good conscience doing the best you can. For yourself and for others. Sometimes I fall down, but the course has taught me to withhold judgement and get up again to continue working towards a zero waste lifestyle and a healthy plant-based diet. Let me use this principle to tackle the plastic bin issue…

Let me start by putting things into perspective: compared to the start of 2016 I’ve cut my meat consumption by half, lost 5 kilo by refusing to buy sweet treats, built a routine in going to the farmer’s market so we generate less waste, acquired two Bokashi bins and several other products suited for a zero waste lifestyle and transferred to a more sustainable bank and energy supplier. Okay, I actually have taken genuinely big steps! Step two: the relapse is a simple fact, visible in my amount of plastic. Luckily I still have an infinite number of times left to start over, so I took a deep breath and went to the farmer’s market to get all the products needed for the mainly vegetarian meals I have planned.

The lesson to be learned? A relapse is nothing more than a relapse and as such does not mean game over. You have an infinite number of times to start over again. I wish you all a beautiful New Year with infinite possibilities!