For English, please scroll down
Een van de belangrijke redenen om mee te doen met het Plasticdieet en om in augustus – als mijn conditie dat nog toelaat – weer te helpen tijdens de Beach Cleanup Tour is de plastic soep en alle negatieve gevolgen voor het zeeleven en uiteindelijk ons mensen. Naast de chemische troep die door fabrieken en de olie-industrie in het water terecht komt en overbevissing is de plastic soep de derde manier waarop wij de oceaan stap voor stap een slechtere plek maken.
Sinds het zien van Chasing Coral weet ik dat het verhaal van onze invloed daar helaas niet ophoudt. De documentaire brengt op treffende wijze in beeld wat de door ons veroorzaakte opwarming van de aarde en dus de oceanen voor effect heeft op prachtige koraalriffen overal ter wereld. Deze bijzondere dieren werken samen met algen in hun lichaam die met behulp van fotosynthese voeding voor het koraal maken en tegelijk dus net als bomen CO2 omzetten in zuurstof. Broeikasgassen zorgen voor opwarming van de aarde, waarbij meer dan 90% van de warmte eigenlijk in de oceaan terecht komt. De algen kunnen bij een temperatuurstijging van 2 graden niet meer goed werken en worden door het koraal afgestoten. De koraalriffen, huis en broedplaats van ontelbaar veel soorten vissen en ander zeeleven, worden wit en nu ze hun voornaamste voedselbron hebben afgestoten sterven ze af.
Het doel van de reclame-man en onderwaterfotograaf Richard Vevers is om mensen te raken, ‘reclame’ te maken if you will voor dit probleem dat aangepakt moet worden. Met regisseur Jeff Orlowski, die eerder al het verdwijnen van ijskappen in beeld heeft gebracht in Chasing Ice (nog niet gezien) en een team aan technici, marine biologen en in algemene zin liefhebbers van de mooie koraalriffen, is die opzet zeker geslaagd. We volgen Richard terwijl hij leert hoe koraal eigenlijk werkt, hoe het komt dat het verbleekt en afsterft en hoe lastig het is om dit proces in beeld te krijgen. We volgen het team, dat door omstandigheden iedere dag zelf het water in moet om de beelden te krijgen die voor de time-lapse nodig zijn in plaats van een vaste onderwatercamera te kunnen gebruiken. Een bijzonder emotioneel proces: ze zien het rif, waar ze zo van houden, dag na dag langzaam sterven en weten dat dit door toedoen van de mens is.
Ook mij heeft het hard geraakt. Hier had ik nog nooit over nagedacht. Het zit niet aan de oppervlakte, letterlijk en figuurlijk, en dat is misschien ook juist het probleem. Ja, we hebben allemaal het mooie rif gezien waar Nemo in woont, en de prachtige veelkleurige foto’s op National Geographic, maar het is ver van mijn bed. En ik heb er niet eerder bij stilgestaan dat we het koraal op deze manier behandelen, zonder ons dit eigenlijk dus te realiseren (ja, heel dubbelop, ik weet het). Door het emotionele verhaal en de indringende beelden is het uit de onbekende diepte voor mij omhoog gehaald. En ik wil kijken hoe ik bij kan dragen aan het redden van dit bijzondere en belangrijke ecosysteem.
Naast jullie hopelijk te inspireren om de documentaire, die sinds 14 juli op Netflix te zien is, zelf te kijken, kun je via www.chasingcoral.com een aantal mogelijke acties vinden. Variërend van een screening hosten en daarmee de informatie verspreiden tot het helpen monitoren van koraalriffen tot het helpen in de transitie naar duurzame, schone energie. Voor dat laatste wil ik jullie nog een paar ideeën meegeven:
- Oké, dit heb je vast al heel vaak gehoord, maar ik noem het toch. Kies zelf voor groene energie (en zo min mogelijk gas) voor in huis en gebruik vooral de benenwagen, fiets of openbaar vervoer.
- Als consument kun je bewust de keuze maken voor producten die CO2-neutraal zijn gemaakt òf kun je kiezen voor tweedehands producten. Let ook op met name plastic (verpakkings)materiaal, want deze zijn net zo goed afhankelijk van de olie-industrie. In het productieproces en recycleproces komt in algemene zin veel CO2 vrij, vandaar dat tweedehands te verkiezen is boven nieuwkoop. Je zou ook kunnen letten op het transport van producten en zoveel mogelijk lokaal gemaakte en gekweekte producten kunnen kopen.
- Methaan is als broeikasgas nog een stuk schadelijker dan CO2. Door vaker voor vegetarische of veganistische maaltijden te kiezen, maak je de eigen bijdrage aan de methaanuitstoot van de bio-industrie kleiner. Een tweede zaak waar ik onlangs op werd gewezen is het belang van het composteren van tuin- en keukenafval in plaats van het in de restafvalzak te doen. Wanneer groenafval in de afvalberg terecht komt, komt er geen CO2 vrij zoals bij composteren, maar juist dit schadelijkere methaan. Het loont dus absoluut om een manier te vinden je tuin- en keukenafval te composteren, ook als dit in een appartement wat lastiger lijkt.
Heb jij de documentaire ook gezien? Laat me weten wat je er van vond en welke indruk het op je gemaakt heeft!
One of the most important reasons to join in on Plastic Free July and to help during the Beach Cleanup Tour in August – if I am still able to by that time – is the plastic soup and all detrimental effects for marine life and eventually humans as well. In addition to chemical stuff dumped in the water by factories and the oil-industry and over fishing, the plastic soup is the third way we are making the ocean a worse place.
After watching Chasing Coral I know that unfortunately that is not the end of the story of human influence. The documentary very vividly shows how human-induced global warming is affecting beautiful coral reefs all over the world. These very special animals work together with algae in their body that use photosynthesis to provide the coral with food, simultaneously taking in CO2 and producing oxygen. Greenhouse gasses cause the Earth to warm up, with over 90% of the additional heat ending up in the vast ocean. With a temperature rise of only 2 degrees Celsius, these plants are not able to function properly and are rejected by the coral. The reefs, home and breeding place for so very many species of fish and sealife, turn white and without the nourishment provided by the algae, they die.
Richard Vevers, underwater photographer and former add-man, aims to actually touch and activate people to take on this immense problem. With director Jeff Orlowski, who previously showed the disappearing ice caps in Chasing Ice (which I haven’t seen yet), a team of technicians, marine biologists and lovers of the beautiful coral reefs in general, he has certainly succeeded. We follow Richard in his quest to learn how coral actually works, how the bleeching and dying process comes to pass and how to actually capture this on camera. Which proves to be quite difficult! Due to unforeseen circumstances, the team has to enter the water every single day in order to get the time-lapse footage, rather than using a mounted underwater camera. It is a very emotional process: they are a daily witness of the slow death of these beautiful reefs they love so much with the knowledge mankind has actually brought this about.
It touched me as well. I had never thought about coral before. It stays underneath the surface, both literally and figuratively spoken, and I guess that’s the problem. Yes, we have seen the reef little Nemo inhabits and the multi-coloured photo’s on National Geographic, but it is somewhere in a world far away. And I never realized how we are treating coral, and that most of us don’t. The emotional and personal stories of the people involved in the documentary and the painful images have made this problem top of mind for me. And I want to know how to contribute to actually preserving this special and important ecosystem.
In addition to hopefully inspiring you all to watch the documentary on Netflix, I want to redirect you to www.chasingcoral.com. There, you can find several actions you can undertake yourself, from hosting a screening and spreading information to assisting in monitoring the world’s reef to helping the transition to clean and renewable energy. For that last part, I want to give you a few of my own thoughts:
- Yes, you have probably heard this more often, but I’m saying it anyway. Choose renewable energy yourself and limit the use of gas in your home. Mainly or only use your legs, bike or public transport.
- As a consumer, you can make a conscious choice for CO2-neutral products or choose second-hand. Especially try and avoid plastic or plastic packaging, as this material also has a basis in the fossil fuel industry. Production and recycling cost a lot of energy and produce CO2, which is why I’d pick second-hand over new. You might also think about product transport and buy as many products that are made or grown locally.
- Methane has a much larger effect than CO2. By choosing vegetarian or vegan more often, you reduce your own part in the methane produced in the bio-industry. A second important thing I was told recently is that even though composting food scraps releases CO2, food scraps in landfill actually decompose in a different way and produce the harmful methane gas. So it is definitely worth finding a way to compost your scraps, even if it might seem difficult in an apartment, for example.
Have you also seen the documentary? Let me know what you think and what impression it has made on you!